วัดเจดีย์ (วัดไอ้ไข่หรือวัดตาไข่)

          วัดเจดีย์ หรือที่รู้จักในหลายชื่อเช่น วัดตาไข่ หรือ วัดไอ้ไข่ เป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงและเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านมานานแล้ว ตั้งอยู่ที่หมู่ที่ 7 ตำบลฉลอง อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นหมู่บ้านที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานและผูกพันกับวัดนี้มากมาย

          ถึงแม้วัดเจดีย์จะมีลักษณะเป็นเหมือนวัดทั่วไปในประเทศไทย แต่สิ่งที่ทำให้วัดนี้โดดเด่น และได้รับความสนใจเป็นพิเศษจากชาวบ้านและผู้ที่มาเยือนคือ "ไอ้ไข่ เด็กวัด" ซึ่งเป็นเครื่องหมายและเครื่องสักการบูชาที่มีเรื่องราวและประวัติศาสตร์เกี่ยวกับวัดเจดีย์นี้ การที่ชาวบ้านคีรีวงและชาวบ้านในย่านรอบๆ ได้มาร่วมสร้างสรรค์และศรัทธาต่อสิ่งนี้ ทำให้วัดเจดีย์ไม่เพียงเป็นที่ประดิษฐ์ทางศาสนาเท่านั้น แต่ยังเป็นที่รวมใจของชุมชนและส่งเสริมความเชื่อมโยงในหมู่คนในชุมชน

ลักษณะของไอ้ไข่หรือตาไข่ วัดเจดีย์

        ไอ้ไข่ หรือ ตาไข่ ที่วัดเจดีย์เป็นรูปไม้แกะสลักรูปเด็กอายุประมาณ 9 – 10 ขวบ ที่มีลักษณะเด่นด้วยแว่นตาดำและสวมชุดลายพรางทหาร ซึ่งทำให้รูปแกะสลักนี้มีลักษณะเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และด้วยความน่าสนใจนี้ ทำให้มีคนหลายๆ คนเดินทางมากราบไหว้บูชา ขอพร เช่น บานศาลกล่าวขอให้มีโชคลาภในการเสี่ยงดวงเล่นพนันขันต่อ, หรือขอให้ช่วยเรียกลูกค้ามาซื้อของ หรือจะเป็นการขอให้ทำยอดขายได้ตามเป้าที่ตั้งไว้ หรือหากของบางอย่างหายไป ก็มาขอให้ตาไข่ช่วยหา รวมถึงการขอให้ช่วยปกป้องภัยทั้งปวง

          โดยทั่วไปแล้ว ผู้คนที่มาขอพรที่ตาไข่นี้ จะนำสิ่งของมาแก้บนเป็นการสัญลักษณ์ของความซื่อสัตย์และความจริงใจ เช่น ไก่รูปปั้น หรือจุดประทัดเป็นการแสดงถึงความเคารพและศรัทธาที่มีต่อตาไข่ และความเชื่อเหล่านี้ยังคงต่อเนื่องและถือเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมท้องถิ่นมาโดยตลอด

ประวัติความเป็นมาของไอ้ไข่หรือตาไข่ วัดเจดีย์

          ตามประวัติศาสตร์และเรื่องราวที่ได้สืบสานมาต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลายาวนาน คือเรื่องราวของ หลวงปู่ทวด จากวัดช้างให้ ซึ่งเคยเป็นเกจิอาจารย์เด่นในสายปักษ์ใต้ ได้เดินทางกลับจากกรุงศรีอยุธยา และเลือกที่จะพักพิงที่เหนือขึ้น ในระหว่างการเดินทางเขามาถึงสถานที่หนึ่งที่มีความพิเศษเป็นอย่างมาก ซึ่งสถานที่นั้นมีทรัพย์สมบัติและศาสนสถานที่มีคุณค่าอยู่

          ที่นี่เองหลวงปู่ทวดก็ได้พบกับ ไอ้ไข่ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ตาไข่ เป็นวิญญาณเด็กที่คอยตามหลวงปู่ทวดมาเสมอ หลวงปู่ทวดก็ให้ ตาไข่ รับผิดชอบในการเฝ้าคุ้มครองทรัพย์สมบัติและศาสนสถานที่สำคัญนี้ ณ ที่นั้น จนถึงวันนี้

          และเมื่อเวลาผ่านไป บริเวณนี้ก็ได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็น "หมู่บ้านโพธิ์เสด็จ" ซึ่งยังคงอยู่อย่างยืนยงจนถึงปัจจุบัน ส่วนตำนานของ ตาไข่ หรือ ไอ้ไข่ ก็ยังคงถูกเล่าต่อในหมู่ชาวบ้านว่าเป็นวิญญาณของเด็กลูกชาวบ้านที่ความรักกับวัดนี้เป็นอย่างมาก จนในวันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตด้วยการตกน้ำ วิญญาณของเด็กน้อยนั้นจึงยังคงผูกพันกับวัดและเฝ้าคุ้มครองมันต่อไป

          ชาวบ้านในภาคใต้มีความเชื่อมั่นในภูติ-วิญญาณหลากหลายดวง แต่มีวิญญาณดวงหนึ่งที่มักถูกพูดถึงมากที่สุด นั่นคือ ไอ้ไข่ หรือที่หลายคนเรียกว่า ตาไข่ ซึ่งเป็นคำที่ชาวบ้านใช้เรียกเด็กเล็กๆ ความเชื่อเรื่องนี้ได้ถ่ายทอดกันมายาวนาน ซึ่งความจริงแล้ว "ตาไข่" นั้นก็ยังเป็นปริศนาที่ไม่มีใครทราบแน่ชัด

          ไอ้ไข่จะปรากฏร่างและมาล้อเล่นกับผู้ที่มาค้างแรมในวัด แต่วิญญาณดวงนี้ถึงแม้จะปรากฏร่างและทำให้คนรู้สึกกลัวบ้าง แต่ไม่มีใครเคยรังเกียจหรือเดือดร้อนจากการที่วิญญาณดวงนี้แสดงตัว ในทางตรงกันข้าม ไอ้ไข่ หรือตาไข่ ถูกเห็นว่าเป็นวิญญาณที่น่ารักและเป็นปากเปล่าของชาวบ้าน ในสถานการณ์ที่สิ่งของสูญหาย ไม่ว่าจะเป็นวัว ควาย หมู หรือแม้แต่ข้าวของ ชาวบ้านก็มักจะมาจุดธูปบนบานขอให้ไอ้ไข่ช่วยกันหา และน่าตื่นเต้นที่สุดคือ ส่วนมากชาวบ้านจะพบของที่หายไปของพวกเขาเสมอ ซึ่งทำให้ความเชื่อในวิญญาณดวงนี้ยังคงรักษาอยู่จนถึงปัจจุบัน

บรรยากาศภายในของวัดเจดีย์

ภายในวัดเจดีย์ ทั้งบริเวณนี้เต็มไปด้วยสิ่งของที่ผู้มีศรัทธาและเชื่อมั่นในพลังของ ตาไข่ นำมาถวายเป็นสัญลักษณ์แห่งความศรัทธา เช่น รูปปั้นไก่ชน, ชุดทหาร, หนังสติ๊ก ของเล่นต่างๆ และอื่นๆ อีกมากมาย เมื่อมองไปที่บริเวณที่จุดประทัด เราจะเห็นเศษประทัดกองสูงเป็นเนินเขา ซึ่งบ่งบอกถึงความเชื่อของผู้ที่มาขอพร และรู้สึกว่าได้รับคำตอบจากตาไข่ ทุกวัน มีผู้คนจากทั่วทุกสารทิศต่างเดินทางมาหลั่งไหลขอพรและอวยพรจากตาไข่ เป็นแหล่งพลังทางจิตใจที่ยิ่งใหญ่และมีความหมายสำคัญต่อชาวบ้านและผู้ที่มีศรัทธา